तेजोमयी दिपोत्सवी,
तिमीर वरचढ ठरला
दारी विझवून वाती त्याने,
सैराट पक्षी हेरला
अकाल काळपाश पडला
विहग बंदिस्त जाहला
गजब झडप... कंठशोष
द्विजराय गतप्राण झाला
आक्रंदुनी पिले-पांखरे,
सैरावैरा पळू लागली
घरट्यामाजी कोलाहल
पक्षीण टाहो फोडू लागली
चहू दिशांनी चिता पेटली,
सगे विसावले झाळीत
सभोवताली बघे बैसले,
मीठ टाकती आगीत
निष्पर्ण डहाळ्या हलू लागल्या
रावे फडफड करू लागले
पक्षीणीच्या चोचीबीना,
स्वये दाणे टिपू लागले
पिलावळीचे रुदन झाले
डोकीवरती मुंडन झाले
एक पक्ष घरटी उबवूनी,
आभाळ यात्री दिगंतरा गेले
नयनी वाती पुन्हा पेटल्या,
पक्षीण खोप्यात झुरु लागली
फिक्या फटफटीत आभाळी,
कृष्ण चंद्र निरखू लागली
सुरेश >>>
११-११-२००८
या ब्लॉगवर प्रकाशित केलेल्या सर्व रचना स्वरचित असून, रचनांच्या मुद्रणाचे वा अन्य कोणत्याही प्रकारे प्रकाशनाचे सर्वाधिकार मी स्वत:कडे राखून ठेवलेले आहेत. योग्य परवानगिशिवाय कुणीही या कवितांचा कुठेही वापर करू नये ही विनंती.
© सुरेश शिरोडकर.
© सुरेश शिरोडकर.
गुरुवार, ३१ डिसेंबर, २००९
मंगळवार, २२ डिसेंबर, २००९
छडा लागला रे (गझल)
तुझ्या सोबतीचा नशा लागला रे
असा जीवनाचा लळा लागला रे
मनी आठवांचे पुसूनी उसासे
कुसुंबी फुलांचा मळा लागला रे
अता भावनांची तृषा लोपली रे
सुखाचा झरा हा निळा लागला रे
फिक्या काजळाची झळाळी कितीशी
अभा रक्तिमेचा टिळा लागला रे
तुझ्या बासुरीचा झणत्कार होता
अता भैरवीला गळा लागला रे
पदस्पर्श होता तुझा राघवा रे
शिळेला स्वयंचा छडा लागला रे
सुरेश >>>
१४-१२-२००९
याची सदस्यत्व घ्या:
पोस्ट (Atom)