तिमीर

तेजोमयी दिपोत्सवी,
तिमीर वरचढ ठरला
दारी विझवून वाती त्याने,
सैराट पक्षी हेरला

अकाल काळपाश पडला
विहग बंदिस्त जाहला
गजब झडप... कंठशोष
द्विजराय गतप्राण झाला

आक्रंदुनी पिले-पांखरे,
सैरावैरा पळू लागली
घरट्यामाजी कोलाहल
पक्षीण टाहो फोडू लागली

चहू दिशांनी चिता पेटली,
सगे विसावले झाळीत
सभोवताली बघे बैसले,
मीठ टाकती आगीत

निष्पर्ण डहाळ्या हलू लागल्या
रावे फडफड करू लागले
पक्षीणीच्या चोचीबीना,
स्वये दाणे टिपू लागले

पिलावळीचे रुदन झाले
डोकीवरती मुंडन झाले
एक पक्ष घरटी उबवूनी,
आभाळ यात्री दिगंतरा गेले

नयनी वाती पुन्हा पेटल्या,
पक्षीण खोप्यात झुरु लागली
फिक्या फटफटीत आभाळी,
कृष्ण चंद्र निरखू लागली

सुरेश >>>
११-११-२००८